Οι δύο πιο σέξυ άντρες του Master chef μας αποκαλύπτουν...

Άκης Πετρετζίκης - Γιάννης Αποστολάκης

Δεν έχω ιδέα από μαγειρική! Το ομολογώ και δεν ντρέπομαι. Το σίγουρο, όμως, είναι πως θαυμάζω όλους εκείνους που «δαμάζουν» τα μαχαίρια και καταλαβαίνονται -μεταξύ τους τουλάχιστον- όταν μιλούν για «πρέζες μπούκοβου». Όταν, μάλιστα, είναι άνδρες, το πράγμα αποκτά ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον!


Ο Άκης, ο Γιάννης και ακόμα τρεις παίκτες θα είναι στον τελικό του «Master Chef», κοινώς θα διεκδικήσουν τα 50.000 ευρώ. Τι κι αν κανείς από τους δυο τους δεν έχει ανάγκη την πρωτιά; Τι κι αν μ’ έκαναν εύκολα να αισθανθώ άσχημα γύρω από τις γνώσεις μου για το βράσιμο ενός αυγού; Κατάφερα τουλάχιστον να μπω έστω και για λίγο στη ζωή και την ψυχή δύο ανθρώπων που δεν έχουν ιδέα από τη σόου-μπιζ κι αντιμετωπίζουν όλο αυτό που τους συμβαίνει στο ριάλιτι σόου του Mega ως ένα ακόμα «σκαλόπάτι» το οποίο πρέπει ν’ ανέβουν, προκειμένου να φθάσουν στον προσωπικό τους στόχο!

Φέτος «βγαίνουν τα μαχαίρια» στην τηλεόραση!
ΑΚΗΣ ΠΕΤΡΕΤΖΙΚΗΣ: Ίσως να έπρεπε να γίνει αυτό! Στη χώρα μας, η τέχνη της μαγειρικής δεν ήταν τόσο διαδεδομένη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ: Οχι! Μαχαίρια δεν βγήκαν!

Είναι της μόδας αυτή τη σεζόν η μαγειρική ή όπως κάθε νέο προϊόν έτσι κι αυτό γνωρίζει μεγάλη επιτυχία;
ΑΚ. Π.: Πάντα ήταν «επίκαιρη» η μαγειρική. Αλίμονο! Πάντα οι Έλληνες πεινούσαν και κατά συνέπεια, πάντα μαγείρευαν. Απλώς, φέτος, είδαν τη μαγειρική λίγο περισσότερο ως διασκέδαση και όχι απλώς ως ανάγκη για επιβίωση.
Γ. ΑΠ.: Αυτό ακριβώς έπρεπε να γίνει. Πρέπει ο Έλληνας να ξεφύγει λίγο από τη νοοτροπία τού «βγαίνω έξω και παραγγέλνω κάτι μονο για να χορτάσω». Πρέπει να γνωρίσουμε σιγά - σιγά και άλλες γεύσεις. Καταγόμαστε από μία χώρα που έχει δημιουργήσει κουλτούρα πάνω στη γεύση και στα υλικά κι όμως επιμένουμε να στεκόμαστε στα ίδια.

Πώς «γεννήθηκε» η ανάγκη σας να μπείτε στην κουζίνα;
ΑΚ. Π.: Σπούδαζα λογιστική και παράλληλα έκανα την πρακτική μου άσκηση σε τράπεζα. Άρχισα ύστερα από κάποιο διάστημα να νιώθω πως δεν θα μπορούσα να κάνω για πάντα αυτό στη ζωή μου. Έτσι λοιπόν, μια μέρα πήρα ένα χαρτί, ένα μολύβι κι ένα μπουκάλι ουίσκι. Πίνοντας, άρχισα να καταγράφω τα πράγματα που «γεμίζουν» τη ζωή μου και με κάνουν να αισθάνομαι καλά. Ανάμεσα σε αυτά που αποκαλύφθηκαν ήταν και η μαγειρική. Λίγο διάστημα αργότερα, γράφτηκα και σε σχολή μαγειρικής. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.
Γ. ΑΠ.: Εγώ πάλι, δούλευα τα καλοκαίρια στην ταβέρνα της θείας μου, στο Ρέθυμνο. Βλέποντάς τη, λοιπόν, να μαγειρεύει κι ανακαλύπτοντας πόσο ευχαριστημένοι ήταν όλοι όσοι έτρωγαν από εκείνην, άρχισα να καταλαβαίνω πως κάτι σημαντικό κάνει! Αγάπησα όλη τη διαδικασία μέχρι που άρχισα να το «ψάχνω» περισσότερο. Εγώ σπούδαζα Μηχανικός Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος μέχρι που αποφάσισα πως τελικά άλλο είναι το αντικείμενο που με «γεμίζει» περισσότερο. Λίγο καιρό μετά, ήρθα στην Αθήνα κι έψαξα για σχολή μαγειρικής.

Η τηλεόραση έχει μεγάλη δύναμη. Δεν φοβηθήκατε την απότομη προβολή που θα σας προσέφερε;
ΑΚ. Π.: Πριν αρχίσουν να προβάλλονται τα επεισόδια, δεν μπορούσα να καταλάβω τι θα συμβεί. Αγνοούσα την κατάσταση. Όταν άρχισε να μεταδίδεται το πρόγραμμα, και κατάλαβα τι συμβαίνει εκεί «έξω», τρόμαξα. Ήταν λίγο σοκαριστικό το γεγονός πως όπου κι αν πήγαινα, με αναγνώριζαν.
Γ. ΑΠ.: Όταν, ύστερα από τρεις μήνες που είσαι κλεισμένος μέσα σε ένα σπίτι, βγαίνεις έξω, όλα σου φαίνονται διαφορετικά. Πόσο μάλλον όταν οι πάντες σε αναγνωρίζουν. Κάποτε δεν γύριζε άνθρωπος να με κοιτάξει, και τώρα, όπου κι αν μπω, μου μιλούν και με χαιρετούν!

Λευτέρης Λαζάρου, Γιάννης Λουκάκος, Δημήτρης Σκαρμούτσος. Πόσο καθοριστική είναι η παρουσία τους στο παιχνίδι; Ο ρόλος τους ξεπερνούσε αυτόν του κριτή;
ΑΚ. Π.: Αρκεί να σας πω το εξής: Και οι τρεις μαζί δημιουργούν το πρότυπο του ιδανικού πατέρα. Ο Λευτέρης Λαζάρου μάς δίνει την αρχική έμπνευση για κάθε πιάτο που δημιουργούμε, όπως κάθε πατέρας αποτελεί την έμπνευση για να δημιουργήσει το παιδί του το κάθε τι. Έπειτα, ο Γιάννης Λουκάκος είναι αυτός που, αναγνωρίζοντας ένα λάθος, προσπαθεί να μας βάλει στη διαδικασία να το διορθώσουμε, όπως κάθε πατέρας στέκεται δίπλα στο παιδί του κατά τη διάρκεια της ζωής του. Και τέλος, ο Δημήτρης Σκαρμούτσος είναι εκείνος που μας χαρίζει την «εξιλέωση», μας συγχωρεί όταν το πιάτο μας δεν είναι αντάξιο των προσδοκιών του. Όπως κάθε πατέρας θα συγχωρέσει τα παιδιά του.
Γ. ΑΠ.: Απλώς, φοβεροί! Το καλό είναι πως αυτοί οι τρεις άνθρωποι είναι τρεις τελείως διαφορετικές προσωπικότητες. Γι’ αυτό το λόγο και ταίριαξαν τόσο μεταξύ τους. Το μόνο που τους ενώνει είναι η αγάπη τους για τη μαγειρική. Μας βοηθούσαν συνέχεια, ακόμα και όταν έκλειναν οι κάμερες. Πάντα σκέκονταν δίπλα μας.

Νιώθετε chefs;
ΑΚ. Π.: Γνωρίζετε τι σημαίνει chef;
Όχι!
ΑΚ. Π.: Ηγέτης! Είναι όρος που ενώ δεν έχει ουδεμία σχέση με την κουζίνα, έχει καθιερωθεί σε αυτό το χώρο. Ο ιδανικός chef, λοιπόν, πρέπει να συγκεντρώνει στοιχεία οργάνωσης, μάρκετινγκ, μάνατζμεντ, αλλά και οικονομίας. Άρα όχι, είναι νωρίς για να νιώσω chef!
Γ. ΑΠ.: Ούτε εγώ, φυσικά. Για να πάρει κάποιος αυτό τον τίτλο, πρέπει πρώτα να δουλέψει πολύ και να «φάει τα μούτρα του».

Τι θέλετε να κάνετε στο μέλλον;
ΑΚ. Π.: Ως γνωστόν, κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη. Για να έρθω μόνιμα στην Αθήνα, θα πρέπει να έχω στα χέρια μου μια πολύ καλή πρόταση. Η αγορά της Αθήνας μπορεί να είναι μεγαλύτερη, όμως δεν θα έχω την αναγνώριση που έχω τώρα στην πόλη μου. Άρα; Θα προτιμήσω να είμαι στη «Β΄ Εθνική» και να είμαι «βασικός», παρά να παίζω στην «Αρσεναλ», και να κάθομαι στον «πάγκο». Αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως θέλω, θα πάω στη Νέα Υόρκη.
Γ. ΑΠ.: Στόχος μου είναι να αποκτήσω όσο περισσότερη εμπειρία μπορώ, να δουλέψω εξωτερικό και φυσικά, σε περίπου 10 χρόνια, να γυρίσω πίσω στο Ρέθυμνο και να ανοίξω ένα εστιατόριο όπου θα φτιάχνω πολύ απλά πιάτα, αλλά κορυφαίας ποιότητας.

Από τη μέχρι τώρα εμπειρία σας, τι λέτε; Ο έρωτας περνάει από το στομάχι;
ΑΚ. Π.: Περνάει, αρκεί να ξέρεις τι τρως. Αν μαγειρέψεις, δηλαδή, κοψίδια, μετά δεν θα έχεις όρεξη για σεξ!
Γ. ΑΠ.: Εννοείται! Αρκεί να είναι η γυναίκα αυτή που θα μαγειρεύει. Θεωρώ πως είναι λίγο «ξενέρωτο» σε μία σχέση να μαγειρεύει ο άνδρας.

Γιατί, όμως, το πρότυπο του άνδρα chef είναι σέξι για τις γυναίκες;
Γ. ΑΠ.: Για μένα είναι λίγο «ξενέρωτο». Στην κουζίνα θα αποδείξει ένας άνδρας αν είναι σέξι;

Ίσως και εκεί. Αλήθεια, τι θα μαγειρεύατε για να εντυπωσιάσετε μία γυναίκα;
ΑΚ. Π.: Κυρίως θα φρόντιζα να δημιουργήσω ατμόσφαιρα. Θα δημιουργούσα έξι - επτά διαφορετικά πιάτα και σίγουρα θα επέλεγα κόκκινο κρασί. Θα φρόντιζα να απολαύσει όλη τη διαδικασία, από τα ορεκτικά μέχρι το επιδόρπιο, προκειμένου να μείνει και μετά το τραπέζι.
Γ. ΑΠ.: Αυτό είναι μεγάλη «παγίδα» που μπορεί να οδηγήσει σε πολλά προβλήματα. Τι θα γίνει, αλήθεια, αν μαγειρέψω και χρησιμοποιήσω ένα υλικό στο οποίο μία γυναίκα είναι αλλεργική; Έτσι, πριν μπω στην κουζίνα, θα τη ρωτούσα τι της αρέσει περισσότερο, αποκλείοντας κάποια υλικά. Άρα, δεν μπορώ να μιλήσω συγκεκριμένα αυτή τη στιγμή!

Και τι θα μαγειρεύατε για την τελευταία ημέρα του χρόνου;
ΑΚ. Π.: Κάτι απόλυτα παραδοσιακό. Γαλοπούλα, για παράδειγμα!
Γ. ΑΠ.: Γίνεται εγώ να μη μαγειρέψω αυτή την ημέρα; Μπορεί να το κάνει αυτό κάποιος άλλος αντί για μένα;

Απλώς, θέλω να σας ενημερώσω πως, από εδώ και στο εξής, κάθε χρόνο, παραμονή Πρωτοχρονιάς, εσείς θα μαγειρεύετε για τους άλλους!
Γ. Α.: Αυτό το ξέρω! Θα έφτιαχνα κάτι σε κυνήγι. Ελάφι ή ζαρκάδι, με σάλτσα κρασιού από φρούτα και κάστανα. Κάτι αρκετά βαρύ και ακριβό, όπως άλλωστε αρμόζει σε μία τέτοια μέρα.


www.myself.gr